2. What I was talking was about sensitivity – about the need for people to be sensitive to the feelings of other people. It was not about Islam or its teachings or its history per se. It is about the Malays and the non-Malays in this multiracial, multi religious country and their sensitivities.

3. You may not notice it but I also mentioned the sensitivities of other races in Malaysia.

2. Ini bukanlah sistem asli kita. Sistem kita ialah sistem Raja berkuasa mutlak (absolute monarchy). Tetapi oleh kerana Raja tanpa sokongan rakyat begitu lemah sehingga terpaksa serah negeri-negeri mereka kepada British, maka rakyat telah bangun pada 1946 untuk menebus balik negeri-negeri Melayu bersama Raja dan meneruskan peranan politik mereka melalui Demokrasi Berparlimen dan Raja Berperlembagaan.

3. Demokrasi memberi kuasa kepada rakyat untuk mentadbir negara mereka sendiri. Adalah dipercayai rakyat tentu bijak dalam pemilihan pemimpin mereka. Mereka tentu tidak akan pilih orang yang ternampak jelas akan rosakkan negara mereka dan membinasakan mereka.

2. Selepas rusuhan kaum tahun 1969, pemimpin-pemimpin ketiga-tiga kaum di Malaysia telah bersetuju bahawa perkara-perkara sensitif seperti kedudukan Raja-Raja, bahasa rasmi, hak kaum-kaum, agama Islam sebagai agama rasmi, tidak akan dibincang atau dibahas secara terbuka. Sebabnya ialah kemungkinan perbincangan akan membakar hati pihak-pihak yang tersentuh yang boleh membawa kepada kestabilan negara terancam dan rusuhan kaum berlaku.

3. Semua kaum dan pemimpin-pemimpin mereka menghormati persefahaman ini semasa Tun Razak, Tun Hussein dan semasa saya menjadi Perdana Menteri. Ada juga cabaran-cabaran terhadap persefahaman ini tetapi tidak serius dan dapat ditangani.

Saya telah dijemput oleh badan bukan Kerajaan (NGO) Melayu yang saya tidak kenal dan tidak pernah dengar untuk berceramah di Kuala Terengganu. Umumnya tajuk ceramah ialah berkenaan masa depan orang Melayu.

Dahulu tidak ada keperluan untuk menubuhkan NGO untuk bincang tajuk seperti ini. Parti UMNO akan mengadakannya. Daripada forum anjuran UMNO-lah datang cadangan untuk mengadakan MARA, Bank Bumiputra, Tabung Haji dan lain-lain. Tetapi sekarang orang Melayu tidak lagi lihat UMNO sebagai pembela dan pejuang nasib orang Melayu. Demikian forum para intelek Melayu yang diadakan di Johor membuat keputusan menghantar memorandum mereka bukan kepada UMNO, bukan kepada Kerajaan pimpinan UMNO tetapi kepada Raja Melayu.

Saya menyahut jemputan ini bukan sahaja kerana tajuknya menarik bagi saya tetapi juga kerana sudah 10 tahun saya tidak ke Kuala Terengganu.

2) Syarat ini dipercayai tidak akan menghalang mereka yang betul-betul berbakat untuk melayakkan mereka bertanding.

3) Sebelum ini dalam pertandingan jawatan Presiden dan Timbalan Presiden walaupun saya sendiri dapat pencalonan daripada bahagian amat banyak tetapi undi yang saya dapat di Perhimpunan Agong amat kecil. Hanya 43 sahaja lebih daripada lawan saya. Dipercayai ada sesuatu yang berlaku kepada wakil-wakil setelah sampai ke Perhimpunan Agong. Pindaan telah dibuat kepada Perlembagaan supaya sesiapa yang dicalonkan oleh bahagian akan dapat 10 undi bonus. Peruntukan ini tidak berkesan. Justeru itu diperkenal sistem kuota seperti yang terdapat sekarang.

2. Izinkan saya membuat sedikit penjelasan sebelum saya dihukum.

3. Pendapat saya ialah mereka yang bersemangat kebangsaan Melayu tidak harus utamakan hanya penguasaan bahasa ibunda sahaja tetapi juga melihat bangsanya bediri sama tinggi, duduk sama rendah dengan bangsa-bangsa yang maju di dunia. Hanya dengan fasih bertutur kata dalam bahasa sendiri dengan ilmu pengetahuan yang cetek tidak akan menjadi bangsa kita mulia dan mampu bersaing dengan jayanya dengan bangsa-bangsa maju dan dianggap setaraf dengan mereka.

2. I have been abroad hundreds of times but I never fail to look forward to returning home. And as I step off the plane I would feel that sense of belonging that almost move me to tears. I am quite sure that every Malaysian feels this way upon returning to this, our very own homeland.

3. As Malaysia we are not an old country for we came into being only slightly more than 50 years ago. But it had been a very eventful half a century.

2. I came in for virulent attacks because some Malays actually did well in business. They were all labelled my cronies whether they were indeed my cronies or not. Anyone who succeeded was immediately defined as my crony.

3. Many close friends, relatives and members of my family who failed in business would not be called cronies.

2. It was a sentimental occasion. Seeing the old school, quite unchanged since I was admitted into Primary I way back in 1932 brought back many sweet/sad memories.

3. The centenary was more meaningful to me because the school was founded by my father who was also its first headmaster. He used to tell me of his experiences when he was headmaster there.